Duinen bij Bergen - Russengatpad
- 2.6 KM
-
- Beheerder
- PWN
- Startpunt
- Bergen, ingang Zwarteweg, hoek Breelaan en Duinweg
- Parkeergelegenheid
- Bij startpunt route (openbaar parkeerterrein)
- Type markering
- De route is gemarkeerd door paaltjes met een blauwe driehoek
- Kenschets
- Langs verscholen meertjes en open heide
- Omschrijving
-
Als we in Nederland spreken over 'de blonde duinen' gaat dat over de duinen ten zuiden van Bergen aan Zee. Ongeveer bij Bergen verandert namelijk de samenstelling en ook de kleur van het duinzand. Ten zuiden van Bergen is het zand kalkrijk en blond van kleur. Aan de noordkant is het kalkarm en witgrijs. Het kalkgehalte van het zand laat zich ook duidelijk aflezen aan de begroeiing in het duin: minder kalk betekent vooral dat de bodem zuurder is. Op zo'n bodem kunnen zich heidevelden ontwikkelen. Ook is het duin hier minder uitbundig begroeid en minder groen. De grillige vorm van de eiken en hun geringe hoogte, verraden iets over hun strijd met de altijd aanwezige zeewind. In de loop der eeuwen vormden zich hier grote loopduinen, met aan de westzijde flauwe hellingen.
Ten zuiden van Bergen, waar het zand kalkrijker is, zijn die loopduinen vaak begroeid met duinroos, die de fraaie Latijnse naam 'rosa pimpinellifolia' draagt. De dennenbossen zijn allemaal aangeplant, vooral om verstuiving van de duinen tegen te gaan. Na de Tweede Wereldoorlog zijn er ook nog zwarte dennen geplant, maar na protesten vanuit het 'kunstenaarsdorp' Bergen is die bosaanleg gestopt.
Op de kalkarme en karige zandbodem bij Bergen kunnen slechts geharde planten als struikheide groeien. Overal op deze route komt u heideveldjes tegen. Hier en daar dreigt gras de heide te overwoekeren. Daar doet de bemesting door stikstofrijke neerslag zijn werk. Ook groeien heidevelden dicht door kiemplanten van dennen, berken en Amerikaanse vogelkers. Er wordt dan ook veel werk verzet om de heide te behouden en ongewenste effecten te beperken. U ziet mooi hellingbos, met oudere beuken en eiken en open hellingen met prachtige gedrongen dwergvorm van de eiken. De arme zandgrond en de geselende zeewind zijn daarvan oorzaak. Ooit stonden die eiken in het open duin. De omringende dennen, die hier nu overal staan, zijn pas later geplant. De bodem is sterk bemost, waarbij vooral het grijs-witte rendiermos opvalt. Let op de moskussens, die hier overal zichtbaar zijn. Er staan ook nog forse rododendrons die hier aangeplant zijn in een tijd dat men van duinen nog een parklandschap wilde maken.
- Bron
- PWN Waterleidingbedrijf Noord-Holland